نسبیت

مدتی پیش مستندی دیدم در مورد نظریه نسبیت اینشتین.که شرح می داد شکاف در نظریه فیزیک نیوتنی از کجا خودش را نشان داد. یکی از این ترکها ناشی از آزمایش کردن یک اصل ساده مکانیک نیوتنی درمورد نور بود.
برای همه بدیهی است که مثلا اگر مسافری که در قطاری نشسته توپی را به جلو پرتاب کند سرعت توپ از دید ناظری که بیرون قطار ایستاده برابر است با سرعت قطار به اضافه سرعت توپ .
یه بنده خداهایی تصمیم گرفتند همین آزمایش را در مورد نور انجام دهند. اما با کمال تعجب دیدند سرعت نور همواره نسبت به همه ناظران یکسان است. یعنی مثلا اگر پرتوی نوری در قطاری که با سرعت بالایی در حرکت است به سمت جلوی قطار ارسال شود سرعتش نسبت به ناظر بیرون قطار همان است که نسبت به ناظر درون قطار ! اوایل فکر می کردند در آزمایش اشتباهی رخ داده. بارها افراد مختلف این آزمایش را با دقتهای بیشتر و بیشتر انجام دادند اما نتیجه به طور باور نکردنی همیشه همین بود. این پدیده با فیزیک نیوتنی کاملا مخالف بود !
اما پاسخ چه بود ؟ یکی از افرادی که پاسخ عجیبی پیشنهاد کرد اینشتین بود. اینشتین چنین اندیشید که می شود با این فرض که طول اجسام در موقع حرکت تغییر می کند ماجرا را توجیه کرد .