روز داوری

هرکس حتی نظر گذرایی به قرآن بیندازد متوجه این نکته می شود که در این کتاب آسمانی شاید مهمترین مفهوم قیامت است. قیامتی که برپا می شود تا میان مردم داوری انجام شود و مردم به بهشت و دوزخ فرستاده شوند.ماندن در بهشت ابدی است و جهنم هم برای بسیاری کسان منزلی ابدی است. در برخی از آیات قرآن حتی تاکید شده که قیامت بسیار نزدیک است! در روایات آمده است که پیامبر می فرمود فاصله من با قیامت به اندازه دو انگشت بیشتر نیست مولوی حتی می گوید پیامبر خودش قیامت بود از این جهت که مرده را زنده می کرد.
برای درک بهتر این تفاوت مهم باید نظری به به اعتقادات مشابه در یهودیت و مسیحیت داشت.در آیین یهود مفهوم قیامت به معنی روز زنده شدن مردگان و داوری نهایی وجود ندارد بلکه یهودیان داوری را در یک روز هر سال برای تمام مردگان آن سال می دانند. از دید یهودیان جهنم ابدی وجود ندارد بلکه گناه کاران پس از داوری دوازده ماه عذاب شده و سپس برای همیشه نابود می شوند (اعتقادی که در قرآن صریحا مورد نکوهش قرار گرفته) . اما نیکوکاران به قرب الهی می رسند. اما اشاره صریح و مشخصی به مفهوم بهشت در تورات نشده است.
در آیین مسیحیت روز داوری نهایی وجود دارد و همچنین مفهوم بهشت و چهنم . اما بهشت مسیحی با بهشت اسلام تفاوت نسبتا زیادی دارد. بهشت مسیحی کاملا روحانی است و از نعمتهای مادی در آن خبری نیست و در واقع محل فرمانروایی خداست. در مقابل قران بدون اشاره به مادی بودن یا نبودن بهشت آنرا جایی توصیف می کند که نعمتهایی شبیه این دنیا مانند باغ و میوه و جوی و همسر زیبا و ..در آن است اما تاکید دارد که اینها ابدی است که نشان دهنده وجه غیر مادی آنهاست.