مدتها پیش سری به قبرستان امام زاده عبدالله شهر ری زدم و به این سنگ قبر جالب برخوردم که داستان مختصر مرگ صاحبش بر رویش نوشته شده بود. سنگ قبر کریم اجاق معروف به درویش بود که توسط مصطفی زاغی از لاتهای معروف تهران قدیم کشته شده بود.
چند روز پیش به طور اتفاقی اصل ماجرا را در جایی یافتم.
در این مصاحبه که با فردی به نام نصر الله خالقی انجام شده این آقا ماجرای قتل را توضیح می دهد :
می گویند مصطفی زاغی خیلی تعب طیب را کشید.
خیلی طیب خان را دوست داشت. کریم درویش در سال 1319 طیب را از عقب با چاقو می زند که به گردن طیب خان می خورد و فرار می کند.
کجا؟
شاه آباد، رستوران جمشید، وقتی فرار می کند، مصطفی زاغی که ورزشکار بود، کریم درویش را می کشد.
کجا؟
جلوی خانه خود کریم درویش شاهرگ او را می برد. کریم می افتد توی بغل مادرش و می میرد. مصطفی زاغی می افتد زندان و به دوازده سال حبس محکوم می شود.
می گویند حکم اعدامش صادر شده بود؟
بله، مرحوم مصطفی طوسی پهلوان پایتخت جلوی ماشین شاه را می گیرد و یک درجه عفو برایش می گیرد تا اعدامش نکنند. پانزده سال حبس داشت که سه سال بخشش گرفت و شد دوازده سال.
کریم درویش کی بود؟
کریم درویش گردن کلفت بود.از کافه دارها باج می گرفت. آدم پُر زوری بود. بیشتر از کافه دارهای چهارراه استانبول باج می گرفت.
مصطفی زاغی چطور؟
مصطفی زاغی ماشین تریلی داشت و توی بیابان ها کار می کرد، ولی باستانی کار بزرگی بود. معروف بود و همه تهران می شناختندش. هیکل پیچیده عجیب و چهره تودل برویی داشت.
از شاگردهای مصطفی طوسی بود؟
نوچه مصطفی طوسی بود. آن وقت ها به شاگرد می گفتند نوچه و به استاد می گفتند نوخاسته. آن زمان تمام ورزشکارهای تهران نوچه مصطفی طوسی بودند، پهلوان پایتخت بود. بازوبند طلا گرفت.
چه سالی؟
حدود سال 1327 و 1328 الی 1322 و 1323. سه سال بازوبند پهلوانی داشت.
مصطفی زاغی پس از چند سال آزاد شد؟
پس از دوازده سال. مراسم گلریزان برایش برگزار شد و من در آن مراسم شرکت داشتم.
عکس این آقای کریم اجاق را اینجا پیدا کردم. احتمالا خودش باشه.
