در روزگاران قدیم می گفتند هیچ کس از اهل بسطام عاشق نمی‌شود و اگر عاشقی در آنجا قدم نهد چون از آب آن بنوشد عشق از دلش بیرون خواهد رفت.
برخی دلیل این سخن را عشق بایزید بسطامی به معبود یگانه می دانند اما در جایی خواندم که در مورد اهل بخارا نیز می گویند که مردم این شهر نیز عاشق نمی شوند چون زیبارو در این شهر چنان بسیار است که با دیدن زیباروی دوم عشق اولی از دل عاشق بیرون می رود. به قول مولوی عشق را عشقی دگر بُرّد مـــــــــگر
شاید بسطام نیز چنین بوده.
نظامی گنجوی توصیه شگفت انگیزی داره به کسانی که عاشق نیستن
ایشون می گه حتی اگر عاشق گربه هم بشی از اینکه عاشق چیزی یا کسی نباشی بهتره
چون دست کم از خودپرستی نجات پیدا می کنی
فلک جز عشق محرابی ندارد
جهان بی‌خاک عشق آبی ندارد
غلام عشق شو کاندیشه این است
همه صاحب دلان را پیشه این است
کسی کز عشق خالی شد فسردست
کرش صد جان بود بی‌عشق مردست
اگر خود عشق هیچ افسون نداند
نه از سودای خویشت وارهاند
مشو چون خر بخورد و خواب خرسند
اگر خود گربه باشد دل در و بند
به عشق گربه گر خود چیرباشی
از آن بهتر که با خود شیرباشی
به نظر من که توصیه درستی نیست!