مورفین نخستین بار برای درمان معتادان به الکل مورد استفاده قرار گرفت اما به سرعت مشخص شد که مورفین از الکل اعتیادآور تر و مضرتر است. پس از مدتی هرویین اختراع شد. هرویین نیز نخست به عنوان درمان معتادان به مورفین توسط پزشکان استفاده شد اما پس از مدتی مشخص شد که هرویین از مورفین مضر تر و اعتیاد آور تر است !
شبیه این اتفاق تا حدی برای اکستازی هم افتاد به طوری که برخی از روانپزشکان از اون برای معالجه برخی از بیماران روانی استفاده می کردند اما به سرعت متوجه شدند که این مصرف این ماده پیامدهای بسیار خطرناکی داره.
اما چرا پزشکان همچین اشتباهات مهلکی را مرتکب می شوند. یکی از دلایل اینکار عدم درک کافی از متد تحقیق علمی است. شما حتما بارها در اخبار خوانده یا شنیده اید که در یک تحقیق مشخص شد مثلا بین خوردن پیاز با آنفولانزای مرغی یا سرطان رابطه وجود داره. اما چطور به این نتیجه رسیدند؟ این چیزی است که خیلی ها بهش توجه نمی کنند. روش معمولا این است که دو گروه نمونه را انتخاب می کنند مثلا دو گروه صد نفری به مدت سه ماه به یک گروه هر روز پیاز می دن و به گروه دیگه نمی دن. بعد بین دو گروه ابتلای به آنفولانزای مرغی را می شمارند و بعد نتیجه می گیرند که این دو به هم ارتباط دارند. از این بد تر اینکه گاهی اینطور نتیجه می گیرند که خوردن پیاز عامل عدم ابتلا به آنفولانزای مرغی است.
چیزی که به آن کمتر توجه می شه اینه که توام بودن دو پدیده حتما ناشی از رابطه علت و معلولی نیست. مثلا در مثال بالا شاید علت عدم ابتلا به آنفولانزا این باشه که افرادی که پیاز ها را می خورند کمتر با دیگران دیده بوسی می کنند برای همین هم کمتر مبتلا به آنفولانزا می شوند.
تجربه ای که من از برخورد با پزشکان داشته ام اینه که با اینکه اطلاعات علمی زیادی دارند اما در خارج از محدوده اطلاعاتی که در دانشگاه فراگرفته اند از خشک مغز ترین مردم جامعه و از بی اطلاع ترین اونها نسبت به ماهیت علم تجربی هستند.
شبیه این اتفاق تا حدی برای اکستازی هم افتاد به طوری که برخی از روانپزشکان از اون برای معالجه برخی از بیماران روانی استفاده می کردند اما به سرعت متوجه شدند که این مصرف این ماده پیامدهای بسیار خطرناکی داره.
اما چرا پزشکان همچین اشتباهات مهلکی را مرتکب می شوند. یکی از دلایل اینکار عدم درک کافی از متد تحقیق علمی است. شما حتما بارها در اخبار خوانده یا شنیده اید که در یک تحقیق مشخص شد مثلا بین خوردن پیاز با آنفولانزای مرغی یا سرطان رابطه وجود داره. اما چطور به این نتیجه رسیدند؟ این چیزی است که خیلی ها بهش توجه نمی کنند. روش معمولا این است که دو گروه نمونه را انتخاب می کنند مثلا دو گروه صد نفری به مدت سه ماه به یک گروه هر روز پیاز می دن و به گروه دیگه نمی دن. بعد بین دو گروه ابتلای به آنفولانزای مرغی را می شمارند و بعد نتیجه می گیرند که این دو به هم ارتباط دارند. از این بد تر اینکه گاهی اینطور نتیجه می گیرند که خوردن پیاز عامل عدم ابتلا به آنفولانزای مرغی است.
چیزی که به آن کمتر توجه می شه اینه که توام بودن دو پدیده حتما ناشی از رابطه علت و معلولی نیست. مثلا در مثال بالا شاید علت عدم ابتلا به آنفولانزا این باشه که افرادی که پیاز ها را می خورند کمتر با دیگران دیده بوسی می کنند برای همین هم کمتر مبتلا به آنفولانزا می شوند.
تجربه ای که من از برخورد با پزشکان داشته ام اینه که با اینکه اطلاعات علمی زیادی دارند اما در خارج از محدوده اطلاعاتی که در دانشگاه فراگرفته اند از خشک مغز ترین مردم جامعه و از بی اطلاع ترین اونها نسبت به ماهیت علم تجربی هستند.
- ۹۲/۰۹/۲۳