خواب

ذهن ما هر شب برای ما تعدادی نمایش تولید می کنه. وقتی شب می خوابیم ذهن این نمایشها را برای ما به نمایش در میاره. نمایشنامه ها را ذهن ما می نویسه و البته انتخاب بازیگر و اجرا هم باز به عهده ذهن خود ماست اما باز هم ما هر شب با یک نمایش جدید غافلگیر می شیم. نمایشی که خودمون ساختیم اما تا پیش از دیدنش نمی دونیم چه چیزی را برای ما روایت می کنه . این موضوع واقعا من را متعجب می کنه. عجب موجودیست این انسان. به نظر میاد درون هر آدمی چند من زندگی می کند. گاهی مثل همین مورد یکی از این من ها به زبان سمبولیک  شروع به صحبت با من دیگری می کنه. اما جالب اینه که این من نمایشگر که رویا های شبانه ما را می سازه به زبان ویژه ای سخن میگه . زبان نمادها. زبانی که من هوشیار انسانها هنوز به جز در موارد اندکی موفق به رمز گشایی اون نشده.
ما یک سوم زندگی را در عالمی به نام عالم خواب می گذرونیم. عالمی که قواعد و زبان خودش رو داره.گذشتگان ما اطمینان داشتند از درون عالم رویا راه هایی برای ورود به عالمهای دیگر هم وجود دارد. این راههای مخفی البته در موارد نادری به روی افراد عادی گشوده می شدند . راههایی که گاهی دالانهایی بودند که به زمان آینده باز می شدند و گاهی به عالم بالا.از پیامبر ما نقل شده پیش از نزول وحی مدتی خوابهایی می دیده که مثل روز روشن و واضح بوده اند. در متون دینی موارد زیادی از خوابهای تاریخ ساز آورده شده است. خوابهایی که تولد نوزادی یا پیامبری را از پیش خبر می دهند و خوابهایی که پیامهایی از عالم بالا به کسی منتقل می کنند.
یکی دیگه از مواردی که برای من عجیبه اینه که برخی افراد خیلی بیشتر از دیگران خواب می بینند و خوابهای واضحتر و طولانی تر هم می بینند و برخی بسیار کم خواب می بینند .از دید من بین کسانی که زیاد و واضح خواب می بینند شباهتهای جالبی وجود داره.